Savashna | सवाष्ण

लाकडी नक्षीकामानं सजलेल्या, पण आता जीर्ण झालेल्या 

ऐसपैस दरवाजात, त्या वाड्याच्या उंब-यात पाऊल घोटाळतंय. 

इथल्या घरधनिणीनं सालंकृत पावलांनी इथेच माप ओलांडलं असेल का ? 

अंगणानं ओंजळीत रांगोळीची नक्षी घेऊन वाट पाहिली असेल का 

त्या मंगल क्षणाची...? आता तो सगळा दिमाख ओसरलाय... 

कोनाड्यातलं देवघर... आत डोकावलं तर मिणमिणत्या उजेडात 

आश्वस्त करणारी पितळी मूर्त कुणाची ? अंधा-या जिन्यातून जाताना 

वाटलं, कितीतरी पैंजण आपल्या स्वारींची वाट पाहत अगतिक थांबले 

असतील का ? मोठ्ठा चौक. त्यात एक तोंडापर्यंत पुरलेला रांजण. 

त्यातल्या अंधाराच्या पोटात हरवलेत का या वाड्यातले चैतन्यस्वर ? 

का ? काय घडलं असं ? मनाला साखळदंडासारखे लोंबकळत 

असलेले अनुत्तरित प्रश्न. त्यांचं ओझं घेऊन मला निघावं लागतंय. 

कधी होईल का या रहस्यांचा उलगडा ? माझ्या प्रश्नांची कालकुपीत 

दडलेली उत्तरं, इतिहासपुरुषा, तुला माहीत असतील का रे ?