** पंकज कुरुळकर, मराठी आणि इंग्रजी भाषेतील समकालीन साहित्याचा विचार करताना गणले जावे असे नाव. समजून घ्यायच्या कोणत्याही विषयाच्या गाभ्यापर्यंत जायचे असेल तर कुरुळकरांच्या लघुकथा वाचायला आवडेल. एखाद्याला कोणतेही विवेचन, प्रस्तावना, अभिव्यक्ती किंवा रोमँटिसिझम सापडणार नाही. विषयाचा मुद्दा थेट वस्तुस्थितीशी संबंधित असेल परंतु अर्थ आणि परिपक्वतेच्या ज्ञात आणि अज्ञात खोलीसह. होय! कुरुळकरांची प्रत्येक कथा उच्च पातळीवरील परिपक्वता आणि समज घेऊन जाते.
** कुरुळकरांचे लेखन वाचणे म्हणजे कोणीतरी आरसा आपल्यासमोर धरून बसल्यासारखे आहे. सत्य भयावह आहे आणि त्याच वेळी त्याच्या कठोरपणामुळे आकर्षक आहे. पोटात मुक्का मारल्यासारखं वाटतं आणि खरंच कडक ठोसा. मानवी मनाची खरी कमान सुनिश्चित करण्यासाठी सर्व ड्रेसिंग, 'फील गुड' लेयर्स, ढोंगीपणा, अभिव्यक्ती सोलून घेतल्याची भावना माणसाला मिळते. मागे राहिलेले उघड सत्य हे अत्यंत त्रासदायक, चित्तथरारक आणि हादरवून टाकणारे आहे परंतु त्याच वेळी ते ज्ञानवर्धक आणि दुर्लक्षित करणे अत्यंत कठीण आहे.
*** पंकज कुरुळकरची कथा पहिल्या वाक्यापासूनच तुम्हाला वेढून टाकते आणि मग डोळे उघडणाऱ्या भावनांचा रोलर कोस्टर सुरू होतो आणि शेवटी एक श्वास घेण्यासाठी उरतो. अर्थपूर्ण सामग्री आणि उच्च पातळीवरील समज यांची प्रशंसा करता येत नाही. एखाद्याला अधिक परिपक्व वाटते.
कुरुळकरांची शैली अतिशय साधी आणि सरळ आहे. कोणीही त्याची प्रामाणिकता आणि सत्यता गमावू शकत नाही. वाक्ये लहान आणि सोपी आहेत. कोणताही विषय किंवा पात्र त्याच्यासाठी वर्ज्य नाही. तो कोणत्याही रूपाला चिकटून राहत नाही. सामग्री खूप खुली आहे आणि मोठ्या क्षितिजाचा समावेश करते. तो गोष्टींना नेहमी व्यापक दृष्टीकोनातून पाहतो आणि अशा प्रकारे त्याच्या कथा सामाजिक परिणामांसह अधिक असतात आणि वैयक्तिक अनुभव किंवा समस्येपुरते मर्यादित नसतात. त्याची शैली इतकी स्पष्टवक्ते आहे की ती धक्कादायक आहे. साहित्याच्या पारंपरिक अपेक्षांना ते आव्हान देते. त्या दृष्टीने त्याच्या कथा अतिशय आधुनिक, अतिशय वास्तववादी आहेत. एखाद्याला सुरक्षित कवचातून बाहेर काढण्यात तो नक्कीच यशस्वी होतो आणि उघड्या डोळ्यांनी आणि अधिक समजूतदारपणे जगाकडे पाहतो.
