श्रीमती मीरा बडवे यांनी 1996 मध्ये ‘निवांत अंध मुक्त विकासालय’ सुरू केले. तेव्हा ‘निवांत’ हे एक स्वप्न होते. श्रीमती बडवे यांच्याकडे स्वतःचे घर, प्रतिभा आणि दृष्टीहीन विद्यार्थ्यांच्या उत्थानासाठी आपले जीवन समर्पित करण्याची प्रबळ इच्छाशक्ती याशिवाय दुसरे काहीही नव्हते - शिक्षण हा त्यांचा जन्मसिद्ध हक्क आहे हे त्यांना सांगणे.

* तिने पुण्यातील अंध विद्यालयातील विद्यार्थ्यांना मानद सेवा दिली; तिला असे वाटले की तिची जागा आणि लक्ष खरोखर त्यांच्यासाठी असायला हवे होते ज्यांना वयाच्या 18 वर्षानंतर शाळा सोडण्यास सांगितले गेले होते--- जेव्हा ते व्यावहारिकरित्या रस्त्यावर होते. आत आणि बाहेरही अंधार होता. कुटुंबाचा आधार नव्हता कारण ते एकतर अनाथ होते किंवा समाजाचा गैर-उत्पादक भाग म्हणून त्यांना त्यांच्या कुटुंबांनी टाकून दिले होते. साहजिकच ते दिशाहीन होते आणि त्यांना माणूस म्हणून त्यांच्या हक्कांची जाणीव नव्हती.

* वाया गेलेल्या प्रतिभांची ही एक दुःखद कथा होती ज्यामुळे निराशा निर्माण झाली आणि समाजाने त्यांचा गैरव्यवहारांसाठी वापर केला. त्यांना फक्त गरज होती कोणीतरी त्यांच्या उर्जेला चॅनलाइज करण्यासाठी, त्यांना आधार देण्यासाठी आणि त्यांना जीवनाचे मूल्य सांगण्यासाठी, समस्यांचे अडथळे, अडचणी आणि प्रश्न असूनही जीवन सुंदर आहे असे वचन दिले पाहिजे. ते देखील मानवी अस्तित्व आणि समाजाच्या सौंदर्यात योगदान देऊ शकतात परंतु "तारे जमी पर" आहेत.

* श्रीमती बडवे यांनी वर्षातील 24x7…365 दिवस आणि त्यांच्या तेरा वर्षांच्या मेहनतीमुळे आपले जीवन या कार्यासाठी समर्पित करण्याचा निर्णय घेतला… परिणाम… 1000 हून अधिक दृष्टिहीन विद्यार्थी निरोगी आणि आनंदी जीवन जगत आहेत.

* १९९६ पासून बाया कर्वे हा पुरस्कार सामाजिक आणि शैक्षणिक क्षेत्रात काम करणाऱ्या महिलांना दिला जातो. या वर्षी निवांत यांना या पुरस्काराने सन्मानित करण्यात आले आहे. कार्यक्रमाची तारीख (आयोजित):29/डिसेंबर/2012